Close

Η ψυχολογια της επιστροφης στην "κανονικοτητα" !

Η απειλή της πανδημίας, το ενδεχόμενο της αρρώστιας, ο φόβος για τον εαυτό μας και τους ανθρώπους που αγαπάμε, η οικονομική ανασφάλεια, η μόνιμη έκθεση σε αρνητικές ειδήσεις, ο περιορισμός της ελευθερίας των κινήσεων και των επαφών μας αποτέλεσαν μεγάλη πρόκληση για την ψυχική ανθεκτικότητα όλων. Στα μάτια μου, η πανδημία που ακόμα ζούμε, αποτέλεσε το μεγαλύτερο ψυχολογικό πείραμα όλων των εποχών! Και αλίμονο σε αυτούς που μεριμνώντας μόνο για τη σωματική τους υγεία και προσπαθώντας να προστατεύσουν την εργασιακή ή οικονομική τους κατάσταση από τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις, αμέλησαν τη μεγάλη σημασία του ψυχολογικού παράγοντα και της ψυχικής τους υγείας.

Η πανδημία και ο τρόπος διαχείρισής της θα αφήσουν σίγουρα ένα αποτύπωμα στην κοινωνία, την οικονομία, αλλά..και μέσα μας! Με την πρόσφατη χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων και την αύξηση των εμβολιασμών, το ενδεχόμενο επιστροφής σε αυτό που λέγαμε κανονικότητα γεννά μεν χαρά ,αλλά και ανησυχία σε πολλούς .Είναι όπως το λεγε ένας φίλος … σα να έχουμε χάσει τα πατήματά μας! Άτομα που ήδη ανήκουν σε ψυχικά ευπαθείς ομάδες κατακλύζονται από άγχος και δυσφορία για το ό,τι πάλι πρέπει να δημιουργήσουν μια νέα ισορροπία πάνω που σιγά σιγά συνήθιζαν την προηγούμενη..αν και δυσάρεστη. Ακούγεται παράλογο αλλά πολλοί άνθρωποι φοβούνται την αλλαγή, μολονότι είναι η μόνη σίγουρη συνθήκη της ύπαρξής μας. Δε συνειδητοποιούμε εύκολα ότι κάθε αλλαγή εμπεριέχει την απώλεια κι ότι κάθε απώλεια απαιτεί την αλλαγή! Κι εμείς με την πανδημία χάσαμε πολλά και κυρίως ανθρώπους!

Η αβεβαιότητα για τη νέα κανονικότητα και η νευρικότητα μπροστά στο άγνωστο είναι κάτι που το αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι ,είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι. Μελέτες που έγιναν στην Κίνα και την Ιταλία κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο φόβος της μόλυνσης ,οι θάνατοι και τα οικονομικά προβλήματα οδήγησαν πολλούς στην εκδήλωση συμπτωμάτων Μετατραυματικής Διαταραχής (PTSD) .Πρόβλεψή μου είναι ότι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό που είδαν τη δράση του ιού από κοντά έχουν επιβαρυνθεί ιδιαίτερα ψυχολογικά, καθώς και εκείνοι που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα. Ωστόσο, εκτεθειμένοι στο σοβαρό κίνδυνο ειμασταν όλοι!….και τραυματικό γίνεται ένα γεγονός ή μία κατάσταση που είναι απειλητική για την ασφάλεια και τη ζωή, ακόμα και όταν είμαστε θεατές ή μας βαραίνει η ενοχή του επιζησαντα!

Δε γνωρίζω αν η απομόνωση και η απόσταση μεταξύ μας είναι κάτι που θα αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη. Αν αυτό τελικά θα μας οδηγεί σε πιο κλειστές επιλογές και μια απομάκρυνση των κοινωνιών. Αν η εμπιστοσύνη και η ασφάλεια θα γίνεται βιώσιμη μόνο σε στενούς κύκλους.

Δε γνωρίζω αν η επικοινωνία από απόσταση θα καταφέρει να διαβρώσει την ποιότητα των διαπροσωπικών σχέσεων .Το πληκτρολόγιο ποτέ δε θα ξεπεράσει την αγκαλιά! Πόσο άχαροι ή ικανοί για πραγματική σύνδεση θα είμαστε όλοι; Και ποια σύνδεση με τον άλλον αξίζει; Αυτή που προκαλείται από βαθειά συναισθήματα, ειλικρίνεια και παρουσία ή εκείνη που απαντά στην πολύμηνη στέρηση;

Ένα όμως ξέρω! Το πώς ο καθένας μας μεταβολίζει αυτή την κατάσταση, το πώς προσαρμόζεται και ανταποκρίνεται στις δυσκολίες είναι ίδιον της προσωπικότητάς του! Αυτό που γνωρίζω είναι ότι τα πράγματα δεν τα βλέπουμε όπως είναι, αλλά όπως εμείς είμαστε! Η πανδημία θα λειτουργήσει σα μεγεθυντικός φακός. Αυτός που πάντα βλέπει το φως και σ ‘ αυτή την κατάσταση το φως της θα δει! Αυτός που πρέπει στον πόνο και στη θυματοποίηση θα έλκεται από ίδιας ποιότητας συναισθήματα και στο μετά.

Έχουμε μια μοναδική ευκαιρία παρά τα όσα μας στέρησαν και στα οποία δεν είχαμε κανέναν έλεγχο, να διαλέξουμε τη στάση που θα κρατήσουμε τώρα! Από τις πρώτες μέρες της περσινής καραντίνας και με όλα τα ανάμεικτα συναισθήματα και την αβεβαιότητα για το μετά, κάτι μέσα μου επέμενε να λέει ότι όταν αυτό τελειώσει θα ανθίσει και θα χορέψει η γη! Ότι αυτή η κρίση είναι μία μοναδική ευκαιρία! Ότι υπάρχει ένα μεγαλύτερο νόημα για όλους, του τί ζωή θέλουμε να ζήσουμε, τί σημαίνει το μαζί , τί σημαίνει η επαφή, η διασκέδαση και πόσο σοφή και λυτρωτική είναι η φύση!

Εσείς διαλέγετε σε ποιό κανονικό θέλετε να επιστρέψετε! Σε εκείνη μήπως την κανονικότητα που ίσως άνοιξε και το δρόμο στην πανδημία; Κάθε ξήλωμα του προηγούμενου, βίαιο ή μη, γεννά την ανάγκη για το χτίσιμο του νέου κανονικού. Στο βαθμό που έχει λόγο ο καθένας σ’ αυτό είναι και υπεύθυνος γι’ αυτό που θα ζήσει και θα αισθανθεί.

Αν αυτό που μας έμαθε η πανδημία είναι ότι δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα, αφεθείτε στην ελευθερία του να ζείτε με λιγότερες προσδοκίες και πράγματα που τοποθετείτε στο μελλον! Οι προσδοκίες αγχωνουν! Δεν υπάρχει η μετάθεση της ζωής στο αύριο! Μην περιμένετε την επόμενη μέρα, τα χρήματα, τις καλύτερες συνθήκες, την τύχη! Κάντε ό,τι καλύτερο μπορείτε με αυτά που έχετε τώρα! Μέρα με τη μέρα! Με μικρούς στόχους! Θέλει τόλμη να είσαι παρών στο τώρα! Να βιώνεις την ύπαρξή σου, με τους φόβους, τις ελλείψεις και τα δώρα της, όπως είναι ΤΩΡΑ! Να είσαι ενσυνείδητα παρών!

×

Hello!

Click one of our contacts below to chat on WhatsApp

× WhatsAPP chat! Πώς μπορώ να σας βοηθήσω;